Saturday, January 26, 2013

අමුතු විදියේ ප්‍රශ්නයකට උත්තර හොයමු - දෙවන කොටස


ඔන්න ඉතින් කාලෙකට පස්සේ තමයි ආයෙත් ලියන්න හිතුනේ. මේ කතාවේ පළවෙනි කොටස කියවපු ගොඩක් අය මට කිව්වා අනිත් කොටසත් දාන්න කියලා. හැමදාම මේ ලිපියේ ඉතුරු ටික ලියලා දාන්න ඕන කියලා හිතුනට හැමදාම ලියන්න ගන්නකොටම මොකක් හරි හේතුවක් නිසා ඒ වැඩේ කල් යනවා. ඉතින් අදනම් පුටුවෙන් වාඩිවුනේ මේ වැඩේ ඉවර කරලා මිසක පුටුවෙන් නැගිටින්නේ නෑ කියලයි.

මම ඔයාලට රූප සටහනක් එහෙම පෙන්නලා ඇහුවනේ ප්‍රශ්නයක් “සතුට“ කරා යෑම ගැන. ඒකෙදි මම කිව්වා එක පුද්ගලයෙක් දුෂක්ර මාර්ගයෙනුත් අනික් පුද්ගලයා ලේසිම මාර්ගයෙනුත් ඇවිත් සතුට කරා ආපු හැටි. 

ඊට පස්සේ අර ප්‍රසිද්ධ චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂක වරයෙක් ඇවිත් මේ දෙන්නගෙම කතාව අහලා  චිත්‍රපටයක් හදන්න යනවා කියලා. ඉතින් ස්ටීවන් ස්පීල්බර්ග් තෝරගත්තේ අර Y කියන පුද්ගලයා දුෂ්කර මාර්ගයෙන් ආපු ගමන තමයි. ඒකට හේතුව තමයි අපි පුරුදු වෙලා ඉන්නේ තව කෙනෙක් කන කට්ටක් දැකලා දුකක් දැකලා ඒ ගැන බලන්න, ඒ දේ ගැන පුදුම වෙන්න මිසක් ලේසියෙන්ම සාර්ථකව කරපු වැඩක් ගැන නෙමයි. 

නිකමට හරි හිතමු ලේසි පාරෙන් ඇවිත් සතුට කරා ආපු මනුස්සයාගේ කතාව චිත්‍රපටයකට නැගුවාය කියලා. දැන් ඒක බලන්න ආපු මිනිස්සුන්ට දකින්න පුළුවන් වෙන්නේ එක මිනිහෙක් ඇවිත් බස් එකේ නැගලා සතුට කියන තැනට යනවා. එච්චරයි චිත්‍රපටිය පැය එකහමාරෙන් ඉවරයි. ඒ පැය එකහමාරෙන් වැඩිම වෙලාවක් අර පුද්ගලයා බස් එකේ යන දර්ශනය තමයි දකින්න පුළුවන් වෙන්නේ.

දැන් ඔයාලා අහයි මගෙන් මොන මෝඩයද ලේසි පාරක් තියාගෙන දුෂ්කර පාරක් තෝරගන්නේ කියලා. ඔව් අපි හැමදෙයක්ම ලේසියට කරන්න පුරුදු වෙලා ඉන්න එක තමයි ඒකට හේතුව. ඒත් මම ඔය වගේ අවස්ථාවක තෝරගත්තේ දුෂ්කර මාර්ගය. 

ඒ මොකද්ද වගේම ඇයි ඒකට හේතුව කියලත් තව කොටසකින් මම කියන්නම්කෝ.
 

කලකින් ලියූ කවිය

 කවියක් ලිව්වේ නැහැ කාලයකින් හොදට ලියපු කවිත් පලකරන්න බැහැ මෙතන හිතට මොකුත් එන්නෙත් නැහැ හිත හිස්ය කවි විතරක් ලියපුවාම හරියයිද